1. Ograniczanie ruchów i przestrzeni dziecka
Do prawidłowego rozwoju psychoruchowego dziecku niezbędna jest przestrzeń. Niemowlę, aby stworzyć prawidłowe wzorce ruchowe, już od pierwszych dni powinno poznać twarde, bezpieczne podłoże, jakim może być np. przewijak lub mata. W takim środowisku maluch ma możliwość doświadczania swojego ciała, a co za tym idzie – wyrobienia odpowiednich napięć prowadzących do osiągania kolejnych kamieni milowych.
W ostatnim czasie modne stały się bujaki, które słyną z komfortowego dla rodzica sposobu do spędzania czasu malucha. Jednak, bujak wymusza zgięciowe ułożenie ciała dziecka oraz pozycję asymetryczną. W konsekwencji niemowlę wzmacnia sobie jedną grupę mięśniową i wyrabia nieprawidłowe wzorce ruchowe oraz asymetrię.
2. Brak jakości w pielęgnacji dziecka
Biorąc pod uwagę fakt, że pierwsze chwile, dni, tygodnie spędzone z maluszkiem są dla rodziców i dziecka nowym doznaniem i często bywają stresujące i wyczerpujące, opiekunowie wybierają najprostsze i najszybsze metody pielęgnacji. Nie oznacza to jednak, że są to najlepsze sposoby wspomagania rozwoju malucha. Trzeba pamiętać, że głównym zródłem informacji ze środowiska zewnętrznego dla dziecka jest jego zmysł dotyku. To znaczy, że poprzez ilość i jakość dotyku dziecko poznaje świat i próbuje się do niego zaadaptować. Podążając tym tropem postarajmy się przestrzegać kilku zasad:
- Dziecko podnosimy powoli, stabilizując główkę i dając mu odpowiednie podparcie dla poczucia bezpieczeństwa w przestrzeni i naszych ramionach
- Podczas noszenia dziecka główka malucha powinna być wyżej niż reszta jego ciała, a jego nóżki i rączki w takiej pozycji, aby miały możliwość złączenia się
- Podnosimy dziecko przez jego bok- jest to pozycja, w której maluch może kontrolować przez zmysł wzroku i dotyku swoje położenie w przestrzeni, a co za tym idzie cały proces podnoszenia
- Cała pielęgnacja powinna przebiegać naprzemiennie : podnoszenie, noszenie, karmienie – raz na jednym, raz na drugim boku
3. Zbyt wczesne sadzanie dziecka
Rodzice często nie mogą doczekać się momentu, w którym ich dziecko osiągnie pozycję siedzącą. Dlatego też decydują się na zbyt wczesne pokazywanie tej pozycji maluchowi, poprzez obkładanie go poduszkami czy też przytrzymywanie w siadzie. Należy jednak pamiętać, że najczęściej dziecko w prawidłowy sposób osiąga pozycję siedzącą do 9 miesiąca życia.
Czas spędzony na podłodze jest niezwykle istotny dla rozwoju psychoruchowego malucha. Dlatego zbyt wczesne sadzanie może prowadzić do asymetrii bądź zniechęcenia się dziecka do ruchu – ,,mam wszystko pod ręką, po co starać się dalej”. Należy przyjąć zasadę, że maluch sam usiądzie jak będzie gotowy, tzn. gdy jego układ nerwowy, mięśniowy i szkieletowy będą na tyle dojrzałe, aby osiągnąć tą pozycję. Wszelkie próby sadzania dziecka czy też podciąganie dziecka do siadu mogą często przynieść więcej szkody niż pożytku. Zachęcam do dania swoim pociechom czasu!
Zapraszam na konsultację!
Jeżeli jeszcze nie umówiłeś swojej pociechy do fizjoterapeuty – zapraszam do kontaktu!
